Familie Eulderink

7 oktober was het dan weer zo ver.

Klik voor vergroting.

Het organisatiecomite heeft er weer alles aan gedaan om zo veel mogelijk oud leerlingen uit te nodigen. Dat dit een hele puzzel is om van iedereen het adres te achterhalen is wel duidelijk. Van mij was men het adres ook kwijt maar met de huidige digitale mogelijkheden kom je toch heel ver.  Men had mij opgespoord via Google en kwam uiteindelijk uit bij de Protestantse gemeente Purmerend. Hier ben ik actief in verschillende functies maar rechstreeks benaderen was geen mogelijkheid. Dan maar via de contactpagina het telefoonnummer van de dominee bemachtigd en deze gebeld. Deze was terughoudend om contactgegevens van mij te verstrekken maar was wel bereid om het telefoonnummer en mailadres van Honore aan mij door te geven. Dus kon ik op deze wijze contact leggen met het organisatiecomite. 

Omdat de meeste leerlingen van toen nu de 65 jarige leeftijd hebben bereikt een goede reden om elkaar weer eens te ontmoeten en bij te praten. Het is niet echt naast de deur maar voor een dergelijke avond rij ik graag 180 kilometer. Het is goed weer en ik vertrek op tijd uit Purmerend om heel ontspannen het land door te rijden naar Enschede. Een leuke bijkomstigheid voor mij is om weer eens naar Twente te rijden maar nog leuker is het om weer eens een avondje in het Twentse dialect te kunnen praten. Onderweg al nadenkend wie ik deze avond allemaal zal ontmoeten en of ik ze nog zal herkennen. Wie is er wel en wie is er niet. Aangekomen in Enschede parkeer ik mijn auto vlak bij Cafe de Grens en ga vol verwachting naar binnen. Ik wordt ontvangen door Honore en ontvang mijn naambadge. Dit is ook wel nodig want niet iedereen is meer herkenbaar. Hetzelfde geldt natuurlijk voor mij. Als je iemand ziet kijk je eerst stiekem op de naambadge of diegene zegt zelf al wie hij of zij is. Sommigen zijn onveranderd en ken ik gelijk maar er zijn ook mensen die je je eigelnlijk niet meer kunt herinneren. Er zijn mensen in de lengte gegroeid of in de breedte maar ook het seniorenblond heeft in de voorbije jaren zijn intrede gedaan. Of ze zijn haarloos en/of  brildragend geworden.  Maar zodra je even binnen bent gaat alles vanzelf. Wie ben jij, ben je al met pensioen, wat doe je tegenwoordig etc. etc. En soms spreek je iemand die je niet meer kent of hij of zij jou niet meer kent.  Vele herinneringen worden opgehaald met Robert, Wim, Ineke, Mieke, Jose, Honore, Benno, Raphael, Brigitte, Toon, Marcel etc. etc. Maar niet alleen herinneringen ook belevenissen en gebeurtenissen van de verstreken jaren passeren de revue. Onder het genot van een hapje en een drankje vliegt de avond voorbij.  Het was zeker de moeite waard en het organisatriecomite verdient dan ook alle hulde dat ze  dit weer mogeljk  hebben gemaakt. Ondanks dat er een aantal mensen helaas niet aanwezig konden zijn is het een avond geweest om nog lang van na te  genieten.

Klik op afbeelding voor vergroting