Familie Eulderink

(Klik op afbeelding voor vergroting)

 

Cenkovice (Tsjechie 2004) Sinds vele jaren gaan we nu weer eens een keer naar het buitenland. Ons oog is gevallen op Tsjechie omdat we vele goede verhalen hebben gehoord van dit land. Enerzijds het landschap en de mogelijkheden en anderzijds de prijzen. Omdat het een behoorlijke afstand is vanaf Purmerend gaan we op de vrijdag weg om onderweg ergens te overnachten. We hebben een appartement geboekt via Topic Travel in het plaatsje Cenkovice bij het Reuzengebergte.

 

De reis verloopt voorspoedig en in de loop van de middag komen we bij Chemnitz n de buurt. Het is de bedoeling dat we in deze omgeving een pension gaan zoeken en uiteindelijk lukt dit in Marienberg, Gasthof Am Wolfsberg een gezellig familiehotel die er geen enkel probleem mee heeft om voor een nacht een 2 persoonskamer om te toveren naar een 5 persoonskamer. Het is een erg gezellig en gemoedelijk pension en we gaan er eerst maar eens lekker eten. Voor ongeveer € 25.00 hebben we met het hele gezin een voorgerecht, hoofdgerecht en een drankje. Goedkoop en erg lekker. Na het eten heb ik nog een paar uurtjes door gebracht in de stube met een aantal mensen uit de buurt. Oude verhalen uit de DDR tijd passeerden de revue maar ook wist men mij te vertellen dat dit pension in de DDR tijd een soort slachthuis was waar de boeren uti de omgeving kwamen slachten. Een erg leuke ervaring om met deze mensen eens van gedachten te wisselen.

 

De volgende ochtend na een goed ontbijt werd de reis richting Tsjechie voortgezet. Nadat we de Duits-Tsjechische grens gepasseerd waren ging het verder over provinciale wegen. Met de kaart in de hand en goed op letten op het verkeer kwamen we in de loop van de middag aan in Cenkovice. We werden op gewacht door de eigenaresse van het appartement en een klein probleempje was dat ze geen Duits of Engels sprak. Dit probleem werd opgelost door haar dochter die gelukkig ook aanwezig was. Het was een groot, luxe appartement maar stond wel in een afgelegen gebied. Veel contact met andere mensen zouden we deze vakantie dan ook niet hebben. Enfin, in een week heb je ook niet zo veel tijd en we zouden er toch op uit trekken. Het appartement lag op een heuvel en er was volop open haard hout aanwezig zodat we nog wel even de kachel aan konden steken. Nadat we het appartement hadden verkent en de tassen uitgepakt zijn we maar naar het dorp gelopen om een hapje te gaan eten in het restaurant. Ook hier hoef je het voor de prijs niet te laten want voor wederom € 25.00 hebben we met het hele gezin weer een keurige maaltijd.

 

Op de zondag willen we maar eens een fikse wandeling gaan maken en in de buurt van het dorp is een startpunt voor wandeltochten. De Tsjechische taal echter is toch een behoorlijke barriere maar uiteindelijk slagen we er in om bij de kiosk een wandelkaart te kopen van de omgeving. Vol enthousiasme starten we de wandeling en het is een erg mooie omgeving waarin we ons begeven. De bewegwijzering is echter slecht. Op een gegeven moment echter kunnen we niet meer op de kaart vinden waar we zijn en worden we dus een beetje onrustig. Nadat ik de kinderen heb verteld dat ik een GSM heb en altijd nog de politie kan bellen is de rust terug gekeerd. (Hoe ik echter ooit de politie iets had moeten vragen in het Tsjechisch is mij tot op heden nog niet duideljk, enfin, de kinderen hebben hier niet aan gedacht). Na vele uren te hebben gelopen proberen we bij een boerderij maar eens om de weg te gaan vragen. Helaas, de dames zien ons aan komen en vluchten naar binnen. Een stuk verder op is een jongeman wel bereid om ons op de goede weg te helpen. Het blijkt dat we dan ongeveer een kilometer of 10 verwijderd zijn van de auto. In ieder geval zijn we op de goede weg maar bij de auto zijn we nog lang niet. Uiteindelijk na een paar uren bergopwaarts te hebben gelopen bereiken we de auto. We hebben een hoop geleerd. Met name dat de wandelpaden slecht zijn aangegeven en we dus een nieuw plan moeten maken als we weer willen gaan wandelen. De volgende dag gaan we maar eens de winkels verkennen in een stad in de omgeving.

 

We hadden gehoord dat je in Tsjechie goedkoop kunt winkelen maar we beseffen ons natuurlijk ook wel dat het dan geen merkartikelen zijn. Dit mag echter de pret niet drukken en we gaan op stap. De dames genieten volop van de aangeboden waren in de winkels en we zijn verbaasd over wat het hier kost. Een schijntje vergeleken bij de prijzen in Nederland. Na terugkeer in ons appartement wordt het tijd dat de open haard wordt getest. Met name Tom heeft hier zin in dus oude kranten, hout in de haard en de vlam er in. In eerste instantie leek het allemaal goed te gaan maar na korte tijd bleek de schoorsteen geen goede trek te hebben. Het hele appartement kwam vol met rook te staan en we hebben de kachel dan ook maar snel gedoofd. Uiteindelijk hebben we nog een dag of drie kunnen genieten van de verbrande lucht maar de open haard hebben we niet meer aan gehad. We hebben het voor zover nodig maar bij de electrische kachel gehouden. Aangezien Tom en Peter altijd wel een keer met de trein moeten hebben ze nu het plan opgevat om maar eens met de trein naar Praag te gaan. In eerste instantie gaat Peter naar het plaatselijke VVV kantoor om te kijken of hij er achter kan komen wat een kaarte kost en hoe laat de trein vertrekt. Helaas, de mevrouw die aanwezig is spreekt alleen maar Tsjechisch. Vreemd want op een VVV kantoor dien je toch minstens een aantal talen te spreken. De volgende ochtend nogmaals geprobeerd en gelukkig was er nu een mevrouw die ons wel alles kon vertellen over de treinreis. Ze heeft voor ons op een briefje geschreven hoe we de kaartjes moesten bestellen en de volgende ochtend gingen we op tijd naar het station. Op het station aangekomen zwijgzaam het briefje onder het loket door geschoven en met een vriendelijke glimlach van de medewerker kregen we de kaartjes voor de treinreis naar Praag.

 

Met de rode trein zouden we de reis beginnen en nadat iedereen was ingestapt zette de trein zich in beweging. Af en toe moest er gestopt worden omdat de conducteur de spoorbomen dicht moest doen maar de reis verliep voorspoedig. Op een gegeven moment werd er gestopt en stapte iedereen uit. Er werd niets gezegd en we begrepen er niets van. Ook maar uitgestapt dus en toen bleek dat we tussen de weilanden stonden en het eindpunt was bereikt. Helaas sprak de conducteur hier ook geen andere taal dus er zat niets anders op dan een trein terug te nemen en te hopen dat we iemand tegen kwamen die ons wel kon verstaan. Nadat we de trein terug hadden genomen kwam er een conducteur die gelukkig een beetje Duits sprak. Hij vertelde ons dat we te laat waren overgestapt en een boete kregen. Omgerekend in Euro's kwam dit neer op € 2.50 totaal en daar werd ik niet zenuwachtig van. Belangrijker echter was voor ons de vraag, hoe komen we nu in Praag? De conducteur zou ons op sleeptouw nemen en bij een volgend station moesten we rennend achter hem aan om in de bus te stappen. Er werd gewerkt aan het spoor. De buschauffeur werd verteld waar we er uit moesten en de buschauffeur nam ons lot in handen. Na een half uurtje met de bus stond er midden in de weilanden weer een trein om ons naar Pardubice te brengen. Alle Tsjechen hadden de grootste lol en wij begrepen er niets van. Pardubice was in ieder geval een groot station en hier stonden goede borden op de perrons. Het werd nu allemaal een beetje vertrouwder en van de plattelandstreinen kwamen we nu dus in de wat luxere treinen met conducteurs die ook een beetje over de grens spraken. Uiteindelijk na een aantal uren kwamen we aan in Praag.

 

De hoofdstad van Tsjechie waar de prijzen geheel anders waren als in de regio waar wij op vakantie waren. Hier waren de normale Westerse prijzen. Het eerste wat we gingen doen in Praag was kijken hoe en hoe laat de trein terug zou gaan. We moesten toch we zeker weten dat we ons appartement weer konden bereiken. Een routeplanner in een andere taal dan Tsjechisch was moeilijk te bemachtigen en we hadden dan ok maar besloten om niet de laatste trein terug te nemen. Stel je voor dat er iets fout zou gaan dan was het een geruststellend gevoel als we nog een mogelijkheid hadden. We zijn dan ook maar een paar uur in Praag geweest en hebben lang niet alles kunnen bekijken wat we hadden willen bekijken. De belangrijkste dingen hebben we echter gezien en we kunnen altijd nog een keer terug naar Praag.  Karelsbrug De terugreis met de trein verliep voorspoedig en toen we uiteindelijk weer in het appartement waren hebben we vreselijk gelachen om de ervaringen van deze dag. Gelukkig hebben we ook begrepen dat de Tsjechen zich gaan bezig houden met buitenlandse talen want dit is toch wel hard nodig. In ieder geval waren we weer een ervaring rijker om nooit te vergeten. Verder hebben we de week vol gemaakt met leuke wandelingen en gewinkeld. Bijna elke dag gingen we uit eten want voor de prijzen die hier betaald moeten worden kun je eigenlijk niet zelf koken.

 

Wel moet ik er dan bij vermelden dat je na een aantal dagen in het restaurant te hebben gegeten ook wel weer eens verlangt naar een gewone gekookte aardappel. In het restaurant is het altijd patat. gebakken aardappel of deegwaren. Conclusie: Leuk vakantieland Tsjechie en zeer zeker nog eens de moeite waard om het over te doen. Indien we het echter over doen zullen we wel een appartement zoeken wat meer in een park staat of een camping. Contacten deze vakantie hadden we helemaal niet omdat we in onbewoond gebied stonden.